Dispositivos de almacenamento

9.- Dispositivos de almacenamiento

• Discos magnéticos: Os discos magnéticos gardan a información en superficies (discos) de natureza magnética. Antes de poder utilizar un deber ser preparado (formatado) para que poida recibir a información.
  O disco flexible era o soporte de almacenamento (magnético) que se utilizaba para transportar información dun PC a outro. Os discos flexibles máis utilizados eran os denominados discos de 3 1/2, aínda que había outros como os discos ZIP con capacidade de 100, 200 ou 750 MB e os Superdisk LS-x con capacidades de 120 ou 240 MB. Os discos duros están formados por un conxunto de discos amoreados cun eixe en común; entre eles están situadas as cabezas de lectura-escritura de maneira que poidan ler e escribir nas dúas caras de cada disco.
  Ao igual que os discos flexibles, a información almacénase en cada unha das superficies magnéticas dun disco; o número de discos e a composición do material magnético determinan a capacidade do disco duro (200, 400 ou 500 GB, mesmo 1TB).

Os discos magnéticos divídense en:

1. Caras: superficie superior e inferior de cada disco.
2. Pistas: son os círculos concéntricos en que se divide cada cara do disco.
3. Sectores: as divisións que se fan en cada pista; todos os sectores do mesmo disco teñen a mesma capacidade.
4. Cilindros: son os distintos conxuntos de pistas situadas na mesma posición de cada disco, (é o caso dos discos duros)
   

• Discos ópticos:

1. CD-ROM: contén información que só pode ser lida, polo que se utiliza para almacenar información que non teña que ser modificada. A información dun CD-ROM está almacenada nunha soa cara seguindo unha pista única en forma de espiral que comeza no centro do disco e remata no bordo exterior; esta pista está dividida en sectores. A superficie é de aluminio reflectante e esta recuberta dun material plástico que a protexe, alterna zonas lisas e marcas que representan aos dous díxitos binarios (1 e 0).
2. CD grabables e regrabables: Aos discos grabables e regrabables denomínaselles CD R. Ademais hai outros discos que poden ser gravados varias veces; borrando en cada gravación a información que existira con antelación; a estes denomínaselles CD RW.
3. DVD ROM:Son semellantes ás CD-ROMS, pero a súa capacidade é moito maior, a cal consegue aumentando a densidade de escritura, aproveitando as dúas caras do disco e almacenando en cada cara información en varias caras superpostas.
4. DVD grabables e regrabables:

   
   

   • DVD-R: discos que permiten unha soa grabación; poden ser dunha capa (4,7GB) ou de dobre capa (8,5GB).
   • DVD-RW: discos que permiten ser grabados varias veces; tamén poden ser de capa simple ou capa dobre.
   • DVD+R: discos dun só uso, similar aos DVD-R, pero según os seus creadores, con máis compatibilidade respecto ós DVD-ROM e DVD-Video convencionais.
   • DVD+RW: discos regrabables similares ós DVD-RW pero coa compatibilidade dos DVD+R, poden ser de capa simple ou dobre.
5. Blu-Ray: é un formato de disco óptico de nova xeración de 12 cm de diámetro, para vídeo de gran definición e almacenamento de datos de alta densidade. A súa capacidade de almacenamento chega a 25GB por capa. O disco Blu-ray fai uso dun raio láser de cor azul, xunto con outros avances tecnolóxicos, permite almacenar substancialmente máis información que o DVD nun disco das mesmas dimensións e aspecto externo.

• Discos magneto-ópticos: Estes discos utilizan unha tecnoloxía mixta: magnética e óptica. A súa gran vantaxe é que permiten almacenar unha gran cantidade de información mediante a técnica óptica, pero, ademais, os datos poden ser modificados e borrados grazas á tecnoloxía magnética.

  A superficie dun disco magnético-óptico está constituída por unha aliaxe de metal cristalino sobre unha superficie de aluminio (encargada de reflectir posteriormente o láser); ambas as dúas están situadas entre dúas capas de plástico que as protexen.
  Á hora de gravar ou modificar información, o láser quenta unha pequena porción de superficie da aliaxe cristalina, liberando aos cristais o suficiente para permitirlles o movemento. O campo magnético é capaz de orientalos para que cambien a súa posición e poder así representar os díxitos (1 e 0) correspondentes á nova información.
  A lectura de información realízase do mesmo modo que nun disco óptico; a orientación dos cristais fai que o raio de luz se reflicta ou non na dirección determinada para que sexa detectada por un sensor e poida converterse en información dixital (0 e 1).

  

  
  

• Dispositivos de almacenamento basados en memoria FLASH: A memoria flash, inicialmente utilizadas para almacenar os datos da BIOS do PC, popularizáronse e o seu uso xeneralizouse ata o punto de que cada vez son máis os dispositivos de almacenamento que utilizan esta tecnoloxía.

  As características máis sobresaíntes destes dispositivos son o seu reducido tamaño e a non necesidade dunha pila ou batería que subministre enerxía á memoria para manter a gravación. A vida dunha memoria flash non é indefinida: cífranse entre 100.000 e 1.000.000 as veces que se poderá gravar información nela.

  A memoria flash esta constituída por celas nas que se garda a información que se quere almacenar. Cada cela é como un transistor convencional, pero cunha porta adicional é a encargada da carga de información. Non é unha memoria RAM posto que nese caso necesitaría enerxía de forma permanente para non perder os datos.

Para visitar unha páxina con máis información fai click aquí

dispositivos de entrada e saída

7. DISPOSITIVOS DE ENTRADA E SAÍDA.

• Dispositivos de entrada.

Os dispositivos de entrada permiten introducir información dende ou exterior ou ordenador.

* Rato: permite transmitir información ou ordenador de dous modos: desprzandoo pola superficie para provocar ou movemento na pantalla, e pulsando vos seus botons para realizar certas accións en fución de onde estea colocado ou indicador.
* Teclado: É ou máis frecuente de introducir información non ordenador. Hai teclados con posibilidades de conectalos en distintos portos e mesmo con transmisión d edatos por infravermellos.
* Lectores de códigos de barras: Os códigos de barras son un conxunto de de liñas verticais de cor negro de distintos grosores. Solen utilizarse en supermercados, almacéns, tendas, etc., para indicar vos produtos. Os lectores de códigos de barras son capaces de interpretar dita secuencia de barras permitindo ou ordenador identificar ou produto.
* Escáner: É un dispositivo que permite introducir información dende documentos en papel: imaxes, debuxos, fotografías...
* Joystick: Utilízase para vos videoxogos, introduce non ordenador vos movementos efectuados sobre unha panca e algunhas ordes mediante a pulsación de botóns.
* Cámaras dixitalizadoras: Úsanse para facer debuxos e gráficos con gran precisión, son frecuentes en aplicacións de debuxo.
* Lectores de bandas magnéticas: O seu uso está cada día máis extendida(tarxetas de crédito, tarxetas de identificación persoal,etc.) son capaces de ler información en dita banda.
* Pantallas táctiles: Ademáis de mostrar información ofrecen a posibilidade de introducir información con só por un dedo na súa superficie.
* Tablet PC: Constitúen a última evolución dous portátiles ou PDA, solen ter unha pantalla de 10" que serve para introducir datos dunha forma semellante á PDA.
* Cámaras dixitais: Permiten introducir imaxes e videos non ordenador, cuias imaxes poden descargarse ou ordenador para ser manipuladas.
* Micrófono: Este instrumento tamén pode ser un dispositivo de entrada sempre e cando se teña unha tarxeta de sonno ordenador. Tamén co software específico de recoñecemento de voz, ditar ou contido do documentoou dar ordes ou ordenador.

• Dispositivos de saída.

Permiten obter resultados dás seguintes maneiras: visibles na pantalla, imprimidos en papel, transparencia ou microfilme, etc.

* Monitores convencionales(CRT): Baséase na utilización dun tubo de raios catódicos que envía, dende ou fondo cara á pantalla, inha corrente de electróns que ou chocar cunha superficie de material fosforescente situada na parte interior dá pantalla, a ilumina formando ás imaxes.
* Pantallas planas de cristal líquido (LCD): Utilizan millóns de celas de cristal líquido que se polarizan e permiten ou paso de determinados raios, que compoñen a imaxe do monitor.
* Pantallas planas TFT: Están constituídas por unha matriz de millóns de puntos; cada punto é un transistor que actúa de forma independente, co seu cor, brillo, ton, etc., e ou conxunto de todos eles conforman a imaxe.
* Monitores de plasma: Baseados na utilización de dun gas (plasma) que, en cada un dous puntos (pixeis) dá pantalla que adquire a cor, ou brillo, etc., para formar a imaxe.

• Resolución dun monitor

A resolución dun monitor depende do número de puntos (pixeis), que se obtén como produto do número de liñas (filas) polo número de pixeis de cada unha delas (columnas); ademais, o número de cores tamén inflúe na calidade da imaxe. Os dous parámetros anteriores obrigan a que tanto a tarxeta de vídeo coma o monitor sexan compatibles porque, pola contra, a imaxe non se vería ou sairía deforme.A resolución dun monitor indícase utilizando a seguinte nomenclatura: n.º columnas * n.º filas. Ex: 1024*768. Por outra parte, para que unha imaxe se mostre cun número determinado de cores, necesítase unha cantidade de bits que dean a información de cada pixel. Para saber ou número de pixeis para algúns niveis de cor utilízase a fórmula de 2 elevado ao número de pixeis.

• A frecuencia dun ordenador

A frecuencia indica o número de veces que mostra as imaxes nun segundo, se o valor é baixo a imaxe vibrará e a vista teña que esforzarse mais do habitual (cansazo visual).

• Impresoras

As impresoras permiten obter a información imprimida en distintos soportes físicos: papel, transparencia, etc. A calidade dunha impresora mídese en ppp (puntos por polgada) ou dpi (dots per inch), en canto á velocidade pódese medir cps (carácteres por segundo) ou o máis frecuente ppm (páxinas por minuto).
* Impresoras de margarida ou matraciales: Estas impresoras xa en desuso baseaban a impresión no golpeo sobre unha fita impregnada de tinta que, ao tomar contacto co papel, marcaba a información.
* Impresoras térmicas: Estas impresoras basean o seu funcionamento na tinguidura do papel mediante un proceso térmico.
* Impresoras láser: Estas impresoras utilizan unha tecnoloxía similar ao das fotocopiadoras. Son bastante máis rápidas e permiten obter resultados de alta calidade.
* Impresoras de chorro de tinta: Estas impresoras son as máis utilizadas entre os usuarios, trátase de impresoras de cor que obteñen a impresión pola inxección de tinta líquida a través de cabezais.

• Plotter

Trátase dun dispositivo que se utiliza nas aplicacións de deseño artístico por ordenador, xa que permiten imprimir planos, debuxos técnicos, mapas, deseños industriais...
Un plotter está constituído por un brazo robótico, en cuxo extremo se encontra unha plumiña; a gran diferenza respecto ás impresoras é que realiza debuxos con trazos continuos, conseguindo así figuras de gran calidade.

• Microfilme COM (Computer Output in Microfilme)

Esta técnica utilízase en bancos e bibliotecas, xa que permite almacenar información nun espazo moi reducido.
As páxinas de información son fotografadas mediante unha cámara especial e transfórmanse en imaxes de 1,5 cm ao cadrado que son agrupados en fichas. Para poder ler a información dunha ficha necesítase un lector de microfichas, que ampla unha imaxe ampliada dela nunha pantalla.


Video sobre dispositivos de entrada e saída:

Para ir a unha páxina donde fala dos dispositivos de entrada e saída fai click aquí.